Tja, het kan verkeren....maar ik ben helemaal hoteldebotel! Van Vera! Ik heb Vera ontmoet via internet...Het contact werd gelegd via Andre.....Helaas zat er heel wat afstand tussen Vera en mij, ongeveer 226 kilometer.....Ik kon niet wachten om Vera te ontmoeten. Helaas moest ik gisteravond werken, maar Werner wilde Vera graag ophalen voor mij uit Winschoten. Hij vertrok al vroeg met de trein....en na ruim 4 uren reizen maakte hij kennis met Vera....een schoonheid van 61 jaar...
Nee, nu niet denken dat Werner een bejaarde vriendin heeft!!!
Vera is een Singer Featherweight en ze is gemaakt in Kilbowie, Schotland in 1951. Singer vierde dat jaar ook het 100 jarig bestaan, dus op mijn machine zit een speciale badge, de Centennial badge.
Zeg nu zelf....een stralende schoonheid toch....?? Ze weegt ruim 5 kilo, en is een eenvoudig machientje wat alleen een recht stiksel kan maken. Er zitten nog wat andere naaivoeten bij. Ook heb ik er een 1/4 inchvoetje bij gekocht.
De zijkant is ook het aanzien waard, het is een zogenaamde Egyptische scrollplate.
De machine heeft ook verlichting, en dat is natuurlijk heel handig. Het masjientje is elektrisch, dus geen verbouwde handnaaimachine. En ze maakt een beschaafd, zacht snorrend geluidje...net een spinnende kat.
Bij deze masjientjes hoort ook een koffer, ze past er netjes in , met bovenin een tray voor de accessoires.
Hoe kom je aan zo'n schatje??? Door te mailen met Andre, een man met een passie voor oude naaimachines. Hij spoort ze op, kijkt ze na en als ze helemaal goed zijn mogen ze pas verkocht worden.
Titia, de vrouw van Andre, heeft een quiltwinkel in Winschoten...the Quilthouse. Ook interesse in zo'n oude dame??? Mail dan met
the Quilthouse voor informatie.
Natuurlijk heeft de machine geen naam....maar onder Featherweightbezitters is het een gewoonte je machine een naam te geven. Als je featherweight vertaald, dan heb je een verdergewicht...veertje...Vera!
Gelukkig heb ik nog de restjes van het 10-minute-blok...die kunnen mooi met Vera tot blokjes gemaakt worden.
