Er kan er altijd eentje bij!

Na ongeveer 5 {!} jaar wikken en wegen is de knoop doorgehakt. Sinds 4 weken prijkt er een Babylock Sashiko machine op de naaimachinetafel.

 Deze machine kan in principe maar 1 kunstje, en dat is het maken van de sashiko-steek. Aan de mooie kant zie je dan een stiksel met onderbrekingen, net een handgemaakte quiltsteek. Je kunt spelen met de steeklengte en de afstand tussen de steken.

 Mijn 2 vriendinnen naast elkaar...je kunt zien dat het best nog een flinke machine is als je de opening van de B 880 vergelijkt met de Sashiko. Daar past best een aardige quilt doorheen.

 Maar zo ver is het nog niet, eerst maar eens een proefje maken.

 Zo ziet de steek er van dichtbij uit...mooi hè?

 Nu kreeg ik van Werner en Niels het verzoek om place-mats te maken. Tuurlijk doe ik dat! Eerst alles voorbereiden.

 Het duurde even voor ik een goed ontwerp had. Maar dan..gaat het toch ineens snel.

 Met de B 740 alle stukjes aan elkaar gezet.

 Niels is gek op olifanten, nou..dat komt wel in orde! Een flinke klos rood poly-sheen borduurgaren van Mettler erbij gepakt, gekregen op de H & H beurs in Köln van Lloyd. Hij is vertegenwoordiger van Mettler garens voor de Benelux. Altijd fijn om zo je contacten te hebben.

 De B 880 kan dit garen zeer waarderen..het borduurt prachtig, zonder draadbreuk of andere gekkigheid. Als borduurster word je daar heel blij van!

 Na het borduren is de Sashikomachine aan de beurt. Met silk-finish cotton van Mettler wordt het prachtig. De rode tint is bijna identiek aan het rode poly-sheen borduurgaren

 Even een close-up..hier wordt je toch gewoon heel blij van??

 Met een oranje afwerkbies is de place-mat klaar. Je ziet de spelden zitten..de bies wordt met de hand aan de achterkant netjes onzichtbaar tegengezoomd.

En zo ziet het kwartet er uit. Vrolijkheid op tafel. Werner en Niels, veel plezier met de place-mats..we komen wel een keertje dineren!

Een frisse start!

Na een blogpauze van bijna 2 jaar, wil ik het bloggen op de Handige Handjes weer oppakken. Eigenlijk best jammer, om mijn eigen plekje op het wereldwijdeweb zo te verwaarlozen.
Facebook was (en is) een geducht concurrent, maar is tevens ook heel vluchtig.

Wat is er zoal gebeurd? Nou..best veel eigenlijk. Natuurlijk quilt ik nog steeds, soms veel en dan weer periodes amper. Het kleding maken is nog steeds een heel fijne ontspanning voor mij, en natuurlijk in combinatie met het lingerie maken.

Het machinepark is ook weer flink veranderd. Zo is de B530 in september 2016 ingeruild voor een prachtige B740. En sinds september 2017 is de L460 erbij gekomen, een prachtige lockmachine waar ik erg graag mee werk. Kortom, ik ben nog steeds super tevreden over het merk BERNINA.
Overigens blog ik nog steeds op de BERNINA blog.

In de afgelopen tijd zijn er ook nieuwe vriendschappen ontstaan, met raakvlakken zoals BERNINA en kledingmaken. En daar had Facebook dan weer de helpende hand in.

Een blog zonder foto is geen blog...en ik laat jullie graag de quilt zien waar het vorige blog mee eindigde: de hexagon-scrap-sterren. Er is een border omheen gekomen en de quilt is gequilt met de BERNINA 880.

 Een vrolijke quilt, van restjes. De hexagonsterren zijn met de hand gepatcht en tot een top gemaakt.

Het quiltwerk is rustig gehouden, met rechte lijnen door de sterren heen en redelijk grof meanderwerk in de border. Ik ben er blij mee!

Hè, fijn om weer terug te zijn! Tot snel...en fijne Paasdagen!

Onverwacht..?

Een hoop flanellen strookjes op een hoopje....wat kun je daar nu mee??? Tja, dat vroeg ik mezelf ook al tijden af, eigenlijk al jaren inmiddels. Ze lagen zielig in een tasje in een mandje, het werd tijd voor een redding. Ineens ging er een lampje branden en ik wilde ook een nieuwe techniek testen.

Alle stroken zijn willekeurig aan elkaar genaaid, net zoals je een bies voor de binding van een quilt aan elkaar naait. Kijk ook eens op dit filmpje...voor het vervolg.....

Zo is mijn middendeel geworden. Omdat er rode en groene stoffen inzitten vind ik het een traditioneel kerstsfeertje oproepen. Wat het dan scandinavisch maakt???

Dat is de achterkant. Ik had ooit eens een fleecedeken gekocht bij het Zweeds warenhuis, oftewel IKEA. Daar zit al een leuke franjerand aan....Ik heb dus brede borders aan het middendeel gezet om de maat van het fleecedekentje te krijgen. Er zit verder geen quiltvulling tussen. Het quiltwerk is super eenvoudig: het middenpaneel is in vierkanten gequilt en de border is heel grof gemeanderd. De randen waar de franjes zitten zijn eenvoudig naar binnen geslagen en met een siersteek vastgenaaid. De lange randen hebben wel een afwerkbies gekregen. Met deze quilt sla je 2 vliegen in 1 klap : je verwerkt je resten en het gaat nog snel ook! Ik was dus eigenlijk totaal niet van plan om deze week een quilt te maken...dus het is redelijk onverwacht!!!

Wedstrijdje!

Vorige week vrijdag was de top van de Sneeuwsterrenquilt af.....en een kwartiertje geleden heb ik de laatste steekjes van de bies vastgezet.

Ik heb er dus een AFFO bij! Min of meer had ik een wedstrijdje met mezelf...kijken of ik vandaag de hele quilt vandaag af zou kunnen hebben. En dat is dus gelukt. Er hangt geen prijs aan vast....maar gewoon, soms vind ik het leuk om mezelf een doel te stellen.
De borders zaten er vrijdag nog niet aan. Ik heb ze gequilt met een motief wat met de borduurmachine gemaakt wordt. Kijk maar...

Dat is best nog een secuur werkje: eerst een papieren patroon printen, dan zorgvuldig uitmeten op de border en vervolgens 24 keer het motief laten borduren.
Zo ziet het er aan de achterkant uit...

Het zijn winterberries....vond ik wel bij het winterthema passen.
Ook in het midden van de quilt zijn er 4 winterberrie motieven geborduurd...

Alle naden zijn in de naad gequilt, want alles moet natuurlijk wel goed vastzitten. De sterblokken zijn nog met free-motion quiltwerk onderhanden genomen:

Je krijgt hier wel spierballen van: de quilt weegt best wat....Maar ach, als je eenmaal het quiltwerk af hebt dan ben je blij dat de klus geklaard is. De quilt zit op dit moment in de wasmachine en gaat straks de droger in. Morgen mag hij mee...naar de jaarlijkse Regiodag van Rivierenland in Tiel.

Klik op de foto's om alles groot in beeld te krijgen....

Werner heeft Vera thuisgebracht!

Tja, het kan verkeren....maar ik ben helemaal hoteldebotel! Van Vera! Ik heb Vera ontmoet via internet...Het contact werd gelegd via Andre.....Helaas zat er heel wat afstand tussen Vera en mij, ongeveer 226 kilometer.....Ik kon niet wachten om Vera te ontmoeten. Helaas moest ik gisteravond werken, maar Werner wilde Vera graag ophalen voor mij uit Winschoten. Hij vertrok al vroeg met de trein....en na ruim 4 uren reizen maakte hij kennis met Vera....een schoonheid van 61 jaar...
Nee, nu niet denken dat Werner een bejaarde vriendin heeft!!!
Vera is een Singer Featherweight en ze is gemaakt in Kilbowie, Schotland in 1951. Singer vierde dat jaar ook het 100 jarig bestaan, dus op mijn machine zit een speciale badge, de Centennial badge.

Zeg nu zelf....een stralende schoonheid toch....?? Ze weegt ruim 5 kilo, en is een eenvoudig machientje wat alleen een recht stiksel kan maken. Er zitten nog wat andere naaivoeten bij. Ook heb ik er een 1/4 inchvoetje bij gekocht.
De zijkant is ook het aanzien waard, het is een zogenaamde Egyptische scrollplate.

De machine heeft ook verlichting, en dat is natuurlijk heel handig. Het masjientje is elektrisch, dus geen verbouwde handnaaimachine. En ze maakt een beschaafd, zacht snorrend geluidje...net een spinnende kat.

Bij deze masjientjes hoort ook een koffer, ze past er netjes in , met bovenin een tray voor de accessoires.
Hoe kom je aan zo'n schatje??? Door te mailen met Andre, een man met een passie voor oude naaimachines. Hij spoort ze op, kijkt ze na en als ze helemaal goed zijn mogen ze pas verkocht worden.
Titia, de vrouw van Andre, heeft een quiltwinkel in Winschoten...the Quilthouse. Ook interesse in zo'n oude dame??? Mail dan met the Quilthouse voor informatie.
Natuurlijk heeft de machine geen naam....maar onder Featherweightbezitters is het een gewoonte je machine een naam te geven. Als je featherweight vertaald, dan heb je een verdergewicht...veertje...Vera!
Gelukkig heb ik nog de restjes van het 10-minute-blok...die kunnen mooi met Vera tot blokjes gemaakt worden.