Stars and Chains

Soms hebben naaimachines een eigen willetje! Zo ook mijn Vera, die wilde na maanden van eenzame opsluiting ook weer eens haar koffer uit.
En wie ben ik om dat te weigeren?
Maar dat vraagt dan wel om een speciaal project. Blokken die zo heel handig te maken zijn op mijn kleine machientje.
Nu had ik nog scraps liggen [welke quilter heeft die nu niet...]. En omdat ik dol ben op 8puntige sterren, was de keus al snel gemaakt.
Maar dit keer worden de sterren afgewisseld met een Irish-Chain-blok.....is weer een wat anders!

Rechts zie je de werktekening liggen, een ontwerp gemaakt in EQ7.

 Het eerste Irish-Chainblok is ook gemaakt, ik wilde natuurlijk wel even kijken of het wat wordt.

En zo wordt het uiteindelijk....leuk toch? De blokken zijn 10x10 inch. In totaal maak ik 18 sterren en 17 Irish Chainblokken. En natuurlijk een border om het geheel.
Met elkaar wordt het een redelijk formaat quilt. Ik wil immers wel van alle scraps af!

Is Vera geen schatje?? Ik blijf mij nog steeds verbazen over de kracht en nauwkeurige steekjes van dit stukje techniek uit ver vervlogen tijden. Mijn Vera zal dit jaar 63 worden.....dapper ding!

Temecula quilt...

Wat ik regelmatig doe is bloghoppen...zo leuk en onder andere bloggers vast een bekend fenomeen.
Zo kwam ik via allerlei omwegen op het blog van Temecula Quilt Co.
En, dat is niet altijd even ongevaarlijk hoor, zo'n blogbezoekje....Want voor je het weet wordt je gepakt, meegezogen of simpelweg aangestoken!
Nee, het is geen enge ziekte, maar een schattig projectje. Ik ga dus mee doen met die leuke 5x5 inchblokjes. Iedere week komt er een nieuw patroontje van een blokje bij...dus regelamtig even kijken.
Zelfs Vera had er zin in!

Vorig jaar heb ik mijn stofresten uitgezocht en daar toen vierkante lapjes van gesneden. Die komen nu mooi van pas...

Per blokje heb ik 4 vierkantjes gebruikt...
En ja, nu beide dames toch op tafel staan heb ik ze maar eens bij elkaar gezet.

 Je kunt het heel-wat en half-wat noemen...of jong en oud, of groot en klein....feit blijft dat ze allebei hun eigen kwaliteiten hebben en ik ze koester!

Verzoekje en restjes...

Doorgaans zitten studenten krap bij kas.....en Werner vormt daarop geen uitzondering.
Nu heeft hij af en toe momenten dat hij toch netjes voor een commissie moet verschijnen. En dan is een kostuum soms ietwat overdressed....
Een week of 3 geleden kwam het verzoek: of ik een colbert voor hem kon maken. Dat was lang geleden, dat ik een kledingstuk voor hem maakte.
Dus snel de boekjes van Lutterloh doorgebladerd, en al snel was er een goed patroon gevonden.
De kleur was ook al bekend: zwart. Nou, niet al te moeilijk dus.
Het maken leverde ook geen problemen op....dus Werner heeft er een net colbert bij.

Netjes geworden toch?

Ook de achterkant zit netjes....op de foto moeilijk te zien, maar er zitten 2 splitten in het achterpand.

In mijn restjesbak lagen nog flinke stukken stof, en daar heb ik sterren van gesneden.

Eerst alle lapjes netjes gestreken....

En Vera is uit de koffer gehaald....een mooi klusje voor mijn bejaarde dame....

En zo zien de sterren eruit....Ze zijn 8 inch, zo'n 20x20 cm. Ik hoop er ongeveer 70 te maken.....Voor de quilt heb ik al een idee in mijn hoofd....maar het hangt af van het aantal sterren hoe het uiteindelijk wordt.
Inmiddels zijn er al 11 sterren af en liggen er alweer een heleboel gesneden te wachten. De achtergrond van de sterren is groen, maar ook dat is restjeswerk, en dat betekend dat er diverse groenen in de quilt komen. Ach....dat houdt het een beetje speels.

Wat doen we toch moeilijk!

Sinds een aantal weken heb ik een Singer Featherweight....zo'n schattig klein naaimachientje.
Ontworpen als portable naaimachine, om mee te nemen als je ergens gezellig ging naaien. En dan spreek ik over de jaren '50 van de vorige eeuw. Kennelijk was het toen heel gewoon om met je naaimachine op pad te gaan.
Toen was het ook nog heel gewoon dat een vrouw de kennis en kunde had om haar eigen kleding te maken.
Dat kleine machientje is dus best een dapper ding! met 1 beperking: ze kan alleen maar rechtdoor stikken...maar dat doet ze echt supernetjes en met een ongekende kracht wordt de naald door de stof gedrukt. Hobbels, kruisende naden ...geen probleem hoor.
Nu vind ik het voor mezelf leuk om eens te proberen of je een beetje netjes en toch ook redelijk snel een kledingstuk in elkaar kunt zetten. En zonder zigzag toch heel nette naden en afwerking te krijgen.
Zie hier: dat lukt echt prima!

Het knoopsgat heb ik weten te omzeilen door drukkertjesband te verwerken. Dat had ik echt al jaren liggen, en nu kwam het mooi van pas.
De naden zijn verwerkt op de engelse manier: eerst de verkeerde kanten op elkaar leggen en een smalle naad stikken, netjes plat strijken en dan de naden aan de binnenkant nogmaals stikken, zo komen de rafels onzichtbaar tussen de stoflagen te liggen.....niks geen zigzag of locker nodig.

De onderrand is een beetje rond, en dan is een zoompje met een inslag altijd een gedoe, dus heb ik biaisband gebruikt. Eerst aanstikken....

En dan netjes doorstikken.....heel mooie zomen krijg je dan.
Helaas schijnt de zon nog steeds niet vandaag...dus gaat het bloesje nog even de kast in, hopend op beter weer.
Oja, op deze manier een bloesje maken is echt wel snel hoor.......ben er een uurtje of 5 mee bezig geweest.....op mijn gemak hè?
Even inhaken op de titel van dit blogje: als je op deze manier werkt heb je eigenlijk helemaal geen dure naaimachine nodig; met siersteken, draaddoorhaler, naaldstop boven/onder, knoopsgatautomaat.....
[maar het blijft wel allemaal erg leuk, en prettig....dus de volgende bloes gaat weer met de Bernina's gemaakt worden!]

Vera is compleet!

Vera woont sinds een week bij mij.Werner heeft haar opgehaald, en toen ook een echt, originele manual erbij besteld. Een verrassing voor mij, want ik ontving het gisteren per post.
Wat een lieverd is het toch, die zoon van mij!
De manual is Engelstalig, maar dat is geen probleem voor mij en er staan ook goede tekeningen bij.
Vooral op het gebied van onderhoud is het belangrijk om je Featherweight goed te bij te houden. Dus secuur olieën en schoonhouden.
Tja, het is en blijft een oldtimer....die behoeven extra care.


Lieve Werner, een dikke zoen voor jou!! Want hiermee is mijn Featherweight echt compleet.

82 pinwheeltop

Het duurt even, maar dan heb je wat......

Vera heeft enorm haar dienst bewezen, zonder tegensputteren heeft ze meegeholpen om van alle driehoekjes mooie pinwheelblokjes te maken. Het zijn er 82, en er gaat veel meer tijd in zitten dan ik van tevoren had gedacht. Ondertussen kun je dan mooi nadenken hoe het dan allemaal weer aan elkaar gezet wordt. Eerst dacht ik om ze gewoon tot een vierkant aan elkaar te leggen...beetje simpel. Toen bedacht ik dat ze ook op de punt kunnen, dan wordt de top gelijk weer iets groter...maar ja, zo zijn de sterren ook al gedaan. Uiteindelijk is het dit geworden....met de witte stof ertussen, geeft ook wat rust...en een beter formaat.

De top is nu 64,5 x 85,5 cm. Natuurlijk nog steeds veel te klein...maar dit is alvast een mooi middenstuk voor een 1persoonsbedquilt. Ik ga eerst verder met een goed ontwerp in EQ7. Het gaat eerst een poosje de kast in.

Zonnetje in huis!

Sinds vrijdag is Vera in mijn leven...en ik ben nog steeds een beetje ondersteboven! Het is echt een zonnetje in huis. Ze snort als een spinnende kat, doet niet moelijk met hobbelige , kruisende naadjes....Als je er goed over nadenkt: wat moeten we eigenlijk met die hypermoderne naaimachines...als die ouwe bessies het toch ook nog zo geweldig doen.

Ja, ik weet het wel...gemak dient de mens, en knoopsgaten maken met de naaimachine is toch wel een stuk makkelijker dan met de hand...Want dàt is iets wat Vera echt niet kan : knoopsgaten maken. Er zit immers geen zigzagsteek op.....en da's wel noodzakelijk als je knoopsgaten wil maken.

Maar goed, voor mij geen probleem, want ik heb Vera puur voor de fun...voor de heb...omdat het gewoon zo'n leuk masjientje is.

Afgelopen week was ik met de sterren bezig, uit een jellyroll. Alle sterren zijn af..en inmiddels is het ook al een top!

Lief zijn ze hè, zo allemaal aan elkaar.....Ik heb er ook een rand omheen gezet....van dezelfde witte sterretjesstof. Het is nu een grote bedquilt....tja...daar hou ik zo van....

Een ster van dichtbij.....

Ik had het ook gehad over de restjes die bij het maken van de sterblokken over bleven...Dat worden hele lieve pinwheelblokjes...van 2,75 inch...zo schattig...maar wel veel werk extra.

Ach....ik geef weinig om voetbal....en die pinwheelblokjes zijn redelijk simpel om te maken....

Met elkaar vormen ze weer een mooi midden voor een volgende quilt....want die zit alweer in mijn hoofd!

Werner heeft Vera thuisgebracht!

Tja, het kan verkeren....maar ik ben helemaal hoteldebotel! Van Vera! Ik heb Vera ontmoet via internet...Het contact werd gelegd via Andre.....Helaas zat er heel wat afstand tussen Vera en mij, ongeveer 226 kilometer.....Ik kon niet wachten om Vera te ontmoeten. Helaas moest ik gisteravond werken, maar Werner wilde Vera graag ophalen voor mij uit Winschoten. Hij vertrok al vroeg met de trein....en na ruim 4 uren reizen maakte hij kennis met Vera....een schoonheid van 61 jaar...
Nee, nu niet denken dat Werner een bejaarde vriendin heeft!!!
Vera is een Singer Featherweight en ze is gemaakt in Kilbowie, Schotland in 1951. Singer vierde dat jaar ook het 100 jarig bestaan, dus op mijn machine zit een speciale badge, de Centennial badge.

Zeg nu zelf....een stralende schoonheid toch....?? Ze weegt ruim 5 kilo, en is een eenvoudig machientje wat alleen een recht stiksel kan maken. Er zitten nog wat andere naaivoeten bij. Ook heb ik er een 1/4 inchvoetje bij gekocht.
De zijkant is ook het aanzien waard, het is een zogenaamde Egyptische scrollplate.

De machine heeft ook verlichting, en dat is natuurlijk heel handig. Het masjientje is elektrisch, dus geen verbouwde handnaaimachine. En ze maakt een beschaafd, zacht snorrend geluidje...net een spinnende kat.

Bij deze masjientjes hoort ook een koffer, ze past er netjes in , met bovenin een tray voor de accessoires.
Hoe kom je aan zo'n schatje??? Door te mailen met Andre, een man met een passie voor oude naaimachines. Hij spoort ze op, kijkt ze na en als ze helemaal goed zijn mogen ze pas verkocht worden.
Titia, de vrouw van Andre, heeft een quiltwinkel in Winschoten...the Quilthouse. Ook interesse in zo'n oude dame??? Mail dan met the Quilthouse voor informatie.
Natuurlijk heeft de machine geen naam....maar onder Featherweightbezitters is het een gewoonte je machine een naam te geven. Als je featherweight vertaald, dan heb je een verdergewicht...veertje...Vera!
Gelukkig heb ik nog de restjes van het 10-minute-blok...die kunnen mooi met Vera tot blokjes gemaakt worden.